Veda

Bir ilkbahar yazıydı,

Ama kalbimde ki acı tarif edilemezdi,

İlkbahar iken.

Veda edecektim şehrine,

Sana.

İstemezdim hiç gitmek şehrinden,

Ama nedenlerim gitmeme sebep oldu.

Ankara acıtmasaydı keşke canımı.

Bir fotoğraf paylaştın son kez,

Ellerimden tutarak.

Narin, çiçek gibiydi ellerin, ellerimi tuttuğunda.

Sonra “Bir insan,bir insana elbet yeterdi”

dedin.

Anlamamıştım ilk başta,

Meğerse Sabahattin Ali imiş.

Bilmezdim okumayı,

Sen sevdirdin bana.

Şimdi o insan yok avuçlarımda.

Ne geriye bir söz kaldı,

Ne de sana veda edecek gücüm.